J. Brahms (1833 - 1897)

Live concertopname in het Beauforthuis in Austerlitz van de Vier Ernste Gesänge (1896) van J. Brahms

Elsa Kal: mezzosopraan

Hans Adolfsen: Piano

De menselijke emoties als boosheid, verdriet, wanhoop over de dood vertalen zich in de loop van deze cyclus door de prachtige muziek van Brahms, naar berusting, troost, vertrouwen en een grandioos slot:

de kracht van Liefde is het grootst.

Denn es gehet dem Menschen... Beknopte samenvatting van de inhoud:

		Intens verdriet en boosheid: de mens sterft als vee! Maar is dat zo? Want wie weet waar je na je dood naar toegaat?
Ich wandte mich...		Zowel voor diegenen die lijden onder onrecht als voor degenen die onrecht aandoen is er onder de zon geen troost. Het beste is het Tussenbestaan, tussen leven en dood, waar geen onrecht is.
O Tod ...!		De dood is bitter voor diegene die het goed heeft, maar is weldadig voor diegene die veel zorgen heeft en niets beters verwacht.
Wenn ich mit Menschen- und met Engelszungen redete...		Al had ik alle wijsheid en kennis en wist alle geheimen van het leven, als ik de liefde niet heb, ben ik niets. Van Geloof, Hoop en Liefde is de Liefde het grootst.

Over de inhoud:

Hoewel de teksten van deze liederen zich sterk met de dood bezighouden,

worden zij, naar het einde toe, een verklaring van liefde.

Brahms componeerde deze liederen n.a.v. het onverwachte overlijden

van pianiste en componiste Clara Schumann. Hij zocht troost in deze

Bijbelse teksten en componeerde de muziek voor basstem en piano.

Een bewerking voor orkest bleef onvoltooid.

(Bron: Gottmer componistenreeks).